Zijn speciale gangetje
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
18 Oktober 2013 | Zuid-Afrika, Hluhluwe
Weer een keer een berichtje van mijn kant. Aan de ene kant gebeurd er hier heel veel en is het veel te veel om allemaal op te schrijven en aan de andere kant gaat alles lekker zijn gangetje.
De laatste keer dat ik heb geschreven hadden we de hyena call ups gedaan. Dus laat ik vanaf daar maar weer verder gaan.
De week na de hyena call ups hebben we nog een lion call up gedaan. Zoals ik in mijn vorige bericht schreef zijn er wat ‘problemen’ met de collars en omdat ze eigenlijk vier leeuwen een collar wil geven en natuurlijk het liefst in vier verschilllende groepen, moeten we de leeuwen proberen naar binnen te brengen om te verdoven. Dit proberen ze d.m.v. de lion call ups. Dit betekent dat je een stuk vlees neerlegt en vanaf de auto een geluid afspeelt van een buffel in nood. We waren met twee groepen, de groep die als eerste de juiste leeuwengroep had gelokt waarschuwde de andere zodat we allemaal op de juiste plek waren en belangrijker nog de dierenarts op de juiste plek was om de leeuwen te verdoven.
Helaas hoorden we pas laat dat er in de buurt van waar wij de leeuwen probeerden te lokken een dode neushoorn lag. Dat betekent dat de leeuwen waarschijnlijk daar zijn en niet naar ons zielige impalapootje aan een boom met twee auto’s ernaast zouden komen. Na een aantal uren gaven we het op en zijn we terug gegaan. Op de terugweg stond er een nijlpaard midden op de weg, die nogal geirriteerd raakte door onze aanwezigheid maar weigerde om van de weg te gaan. Het was echt zo grappig om te zien en na zeker 30 minuten besloot hij toch maar om van de weg te gaan.
Ook hebben we een deel van het ‘Black Rhino relocation project’ gezien. In dit park doet de bedreigde zwarte neushoorn het relatief goed en daarom willen ze een aantal individuen van dit park naar andere parken brengen. Bedenk maar eens hoe ze een zeldzame zwarte neushoorn signaleren, de zeer agressieve neushoorn verdoven en vervolgens verplaatsen naar de plek waar het in een container kan worden gebracht om vervolgens met de container op een auto naar een ander park vervoerd te worden en daar uitgezet te worden. Lang verhaal kort, een heel project dus.
Wat wij hebben gezien is het gedeeltje waar de zwarte neushoorn op zijn kop (natuurlijk verdoofd) onder een helikopter hangt, die naar de plek vliegt waar de auto’s met containers staan. En het moment dat de zwarte neushoorn vervolgens in de container wordt verplaatst. Voor de mensen die niet snappen wat ik bedoel moeten maar eens de documentaire ‘flight of the rhino’ opzoeken. Het was echt heel bizar en geweldig om te zien.
Verder zijn we de meeste tijd druk bezig geweest met het project. Liza wil een paper afhebben en gaat nu minder mee het veld in. Dit betekent dat ik nu vaker alleen met een guard het veld in ga en camera’s verwissel en kill sites bezoek. Andere dagen analyseer ik de video’s en voer ik de data die we verzamelen in. Deze week is Liza’s begeleider hier en laat ze hem alles zien wat ze de afgelopen tijd heeft gedaan. Voor mij is het intereressant om alles te horen, want zo leer je steeds beter waar je naar moet kijken (eigenlijk alles) en hoe het gepresenteerd wordt. Ook bespreken ze allerlei andere projecten die master studenten en PHD studenten eventueel zouden kunnen doen. Nu merk ik eigenlijk dat ik nogal baal dat ik die projecten niet kan doen, want ze klinken echt interessant. En eigenlijk denk ik dat dat een goed teken is. Misschien weet ik nu toch wat beter wat ik wil gaan doen.
We zijn dan wel veel bezig met het project, maar natuurlijk niet 24/7. Er zijn de laatste tijd veel mensen in het kamp op bezoek geweest. Dit betekent over het algemeen veel gezelligheid, maar soms ook wat vreemde dingen. Zo hebben we iemand gehad die hier voor twee nachten langskwam en de eerste avond om 7 uur ‘s avonds al knock out van de drank in de keuken lag te slapen, een man die de meest vreemde dingen zei en waar eigenlijk geen gesprek mee te voeren was en nog allerlei andere voorbeelden. Maar iedereen die langskomt is aardig en kan je lekker iets mee gaat drinken en bbqen. Ook gaan we soms naar het toeristenkamp in de buurt om rugby te kijken of te zwemmen (als het in het weekend tenminste mooi weer is), gaan we soms sporten en doen we game drives. Vorig weekend hadden we ook een feestje, wat echt heel leuk was. En volgende week hebben we er weer een, dus ik ben benieuwd.
Komende dinsdag gaan we proberen om mijn visum te verlengen. Dus ik hoop dat de hoeveelheid drama een beetje mee zal vallen.
Vandaag ga ik echt proberen wat foto’s op waarbenjij.nu of facebook te zetten. Mocht je ze zien dan betekent het dat het is gelukt en anders niet.
Dikke X Suzanne
De laatste keer dat ik heb geschreven hadden we de hyena call ups gedaan. Dus laat ik vanaf daar maar weer verder gaan.
De week na de hyena call ups hebben we nog een lion call up gedaan. Zoals ik in mijn vorige bericht schreef zijn er wat ‘problemen’ met de collars en omdat ze eigenlijk vier leeuwen een collar wil geven en natuurlijk het liefst in vier verschilllende groepen, moeten we de leeuwen proberen naar binnen te brengen om te verdoven. Dit proberen ze d.m.v. de lion call ups. Dit betekent dat je een stuk vlees neerlegt en vanaf de auto een geluid afspeelt van een buffel in nood. We waren met twee groepen, de groep die als eerste de juiste leeuwengroep had gelokt waarschuwde de andere zodat we allemaal op de juiste plek waren en belangrijker nog de dierenarts op de juiste plek was om de leeuwen te verdoven.
Helaas hoorden we pas laat dat er in de buurt van waar wij de leeuwen probeerden te lokken een dode neushoorn lag. Dat betekent dat de leeuwen waarschijnlijk daar zijn en niet naar ons zielige impalapootje aan een boom met twee auto’s ernaast zouden komen. Na een aantal uren gaven we het op en zijn we terug gegaan. Op de terugweg stond er een nijlpaard midden op de weg, die nogal geirriteerd raakte door onze aanwezigheid maar weigerde om van de weg te gaan. Het was echt zo grappig om te zien en na zeker 30 minuten besloot hij toch maar om van de weg te gaan.
Ook hebben we een deel van het ‘Black Rhino relocation project’ gezien. In dit park doet de bedreigde zwarte neushoorn het relatief goed en daarom willen ze een aantal individuen van dit park naar andere parken brengen. Bedenk maar eens hoe ze een zeldzame zwarte neushoorn signaleren, de zeer agressieve neushoorn verdoven en vervolgens verplaatsen naar de plek waar het in een container kan worden gebracht om vervolgens met de container op een auto naar een ander park vervoerd te worden en daar uitgezet te worden. Lang verhaal kort, een heel project dus.
Wat wij hebben gezien is het gedeeltje waar de zwarte neushoorn op zijn kop (natuurlijk verdoofd) onder een helikopter hangt, die naar de plek vliegt waar de auto’s met containers staan. En het moment dat de zwarte neushoorn vervolgens in de container wordt verplaatst. Voor de mensen die niet snappen wat ik bedoel moeten maar eens de documentaire ‘flight of the rhino’ opzoeken. Het was echt heel bizar en geweldig om te zien.
Verder zijn we de meeste tijd druk bezig geweest met het project. Liza wil een paper afhebben en gaat nu minder mee het veld in. Dit betekent dat ik nu vaker alleen met een guard het veld in ga en camera’s verwissel en kill sites bezoek. Andere dagen analyseer ik de video’s en voer ik de data die we verzamelen in. Deze week is Liza’s begeleider hier en laat ze hem alles zien wat ze de afgelopen tijd heeft gedaan. Voor mij is het intereressant om alles te horen, want zo leer je steeds beter waar je naar moet kijken (eigenlijk alles) en hoe het gepresenteerd wordt. Ook bespreken ze allerlei andere projecten die master studenten en PHD studenten eventueel zouden kunnen doen. Nu merk ik eigenlijk dat ik nogal baal dat ik die projecten niet kan doen, want ze klinken echt interessant. En eigenlijk denk ik dat dat een goed teken is. Misschien weet ik nu toch wat beter wat ik wil gaan doen.
We zijn dan wel veel bezig met het project, maar natuurlijk niet 24/7. Er zijn de laatste tijd veel mensen in het kamp op bezoek geweest. Dit betekent over het algemeen veel gezelligheid, maar soms ook wat vreemde dingen. Zo hebben we iemand gehad die hier voor twee nachten langskwam en de eerste avond om 7 uur ‘s avonds al knock out van de drank in de keuken lag te slapen, een man die de meest vreemde dingen zei en waar eigenlijk geen gesprek mee te voeren was en nog allerlei andere voorbeelden. Maar iedereen die langskomt is aardig en kan je lekker iets mee gaat drinken en bbqen. Ook gaan we soms naar het toeristenkamp in de buurt om rugby te kijken of te zwemmen (als het in het weekend tenminste mooi weer is), gaan we soms sporten en doen we game drives. Vorig weekend hadden we ook een feestje, wat echt heel leuk was. En volgende week hebben we er weer een, dus ik ben benieuwd.
Komende dinsdag gaan we proberen om mijn visum te verlengen. Dus ik hoop dat de hoeveelheid drama een beetje mee zal vallen.
Vandaag ga ik echt proberen wat foto’s op waarbenjij.nu of facebook te zetten. Mocht je ze zien dan betekent het dat het is gelukt en anders niet.
Dikke X Suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
