Drukke periode

Ik wil even beginnen met het bedanken voor alle leuke berichten op waarbenjij.nu, mail, skype, facebook of whattsapp. Ik vind het echt super leuk om te lezen. Ik zou zeggen, blijf ze vooral lekker sturen!

Verder is het echt veel te lang geleden dat ik iets van mezelf heb laten horen. Het is zo waanzinnig druk geweest dat ik gewoon de tijd niet kon vinden om wat te schrijven. Sinds de laatste keer dat ik heb geschreven zijn we heel druk geweest met de plots. We hebben gekeken naar de soortensamenstelling op elk plot (12 in totaal dus). En met het kijken naar de soortsamenstelling bedoel ik transects uitzetten en dan per meter kijken welke gras-, kruid-, en boomsoorten er groeien en identificeren. En gelijk daarna zijn we begonnen met het verzamelen van plant en bodemsamples voor de nutrientenanalyse. Even een korte uitleg waarom we dit doen. Zoals ik al eerder heb verteld verwachten we dat predatierisico een invloed heeft op het gedrag van dieren. Zo verwachten we een verschil in gedrag tussen open en gesloten plots (waarbij de hypothese is dat in een gesloten plot het predatierisico hoger is dan in een open plot). Hoeveel tijd ze op een plot zijn, hoeveel ze eten, poepen, hoe vaak ze alert zijn etc. Hoeveel ze eten, poepen en urineren heeft een invloed op de nutrientenkringloop in de plots en tussen de verschillende plots (open en gesloten). Deze nutrienten hebben vervolgens weer een belangrijke invloed op de soortensamenstelling. Heel kort, maar er is zoveel over te vertellen dat ik anders geen ruimte meer heb om al het andere te vertellen.

Dat werk hebben we doordeweeks gedaan en in de weekenden zijn we de afgelopen maand weekendjes weg geweest. Ze waren allemaal heel verschillend maar ontzettend gezellig. Zo zijn we het eerste weekend naar Mkuze geweest, waar er een feestje was en waar we vervolgens bij iemand konden slapen. Het was echt heel gezellig en die zondag hebben we lekker met elkaar ontbeten en hebben Michiel, Liza en ik nog een game drive door het park gedaan. Heel leuk om te zien want het is een heel ander park dan Hluhluwe. Zo hebben we flamingo’s, nijlpaarden en allerlei soorten vogels zoals kingfischers gezien. Ook hadden we nog even een encounter met een wat geirriteerde zwarte neushoorn. Maar die besloot later toch maar weg te gaan, dus dat liep goed af.
Het weekend daarop zijn Liza en ik naar Mtunzini geweest. Het plaatsje zelf is niet zo groot, maar ze hebben daar een klein park met een strand, een mangrovebos waarin allerlei holletjes zijn waar allemaal krabben in leven, nog een van het weinige natuurlijke bos en een soort palmtree bos. We hebben dat allemaal bezocht en wandelingen gemaakt. Heel gezellig en heel interessant.
Het derde weekend zijn we naar een vriend van Liza in Pangola geweest. Op de heenweg (nog steeds in Hluhluwe) reden we langs een groep olifanten die een modderbad in een poel naast de weg namen. Het waren de vrouwtjes met de kleintjes en het was heel leuk om te zien. Op een gegeven moment pushten ze ons een beetje om door te rijden, dus dat deden we dan ook. We rijden verder de hoek om, wat blijkt staat daar een grote mannetjes olifant midden op de weg. Dus nu zitten we tussen de mannetjesolifant en de groep vrouwtjes in. Wij proberen nog langs het mannetje te rijden, wat natuurlijk niet meer mogelijk is. Dus parkeren we de auto langs de weg, motor uit, ramen dicht en dan zenuwachtig wachten wat er gaat gebeuren. Eerst komt hij recht op ons af, vervolgens loopt hij langs de auto en merkt dan dat er op de achterkant van de auto een soort zeil ligt. Eerst voelt hij er gewoon aan, maar na een tijdje probeert hij het eraf te trekken en wanneer dat niet lukt begint die tegen de auto te duwen. Dus wij zitten daar super zenuwachtig in de auto. Niet zozeer omdat wij gevaar lopen, maar we waren meer bang voor schade aan de auto. Op het moment dat de olifant begint te duwen start Liza de auto en rijd snel weg. We hadden verwacht dat hij geirriteerd zou raken en zijn slachtanden door de achterkant van de auto zou steken, maar gelukkig kwamen we heelhuids weg. Uiteindelijk was het echt geweldig om mee te maken, maar wel zenuwslopend. Verder was het weekend heel gezellig. Wat heel leuk was, was dat we een schorpioen in zijn huis vonden die niet zo giftig bleek te zijn, dus die we vervolgens oppakten. Verder blijkt dat wanneer je met een UV- lamp op schorpioenen schijnt, ze oplichten. Dus zijn we alle bomen langs gegaan met dat licht en zagen we allemaal kleine schorpioenen in de bomen oplichten. Heel bijzonder om te zien.
Het laatste weekend dat we een weekend weg gingen, gingen we naar St Lucia. Liza en ik hadden een weddenschap staan. Degene die het meest zou vallen, moest de ander op een diner trakteren in St Lucia. Een van de regels was dat we vanaf begin november elkaar ook mochten laten struikelen. Vandaar dat we het laatste weekendje weg naar St Lucia gingen. Het was echt super gezellig. We hebben lekker aan het strand gelegen, tafeltennis gespeeld, door het park gereden etc. En we hadden wat luch incidenten.
We hadden twee keer lunch, zaterdag en zondag. Zaterdag zaten we in een restaurant en zouden we sushi proberen. Liza heeft het vaker gehad, maar ik zei dat ik het niet echt geweldig vond en zo wilde ze me een bepaald soort laten proeven die ik zeker lekker zou vinden. Na een tijdje krijgen we de sushi, de stokjes en alles wat erbij hoort. Dus Liza legt me uit in welke volgorde alles moet, dus probeer ik dat te doen en daarna de sushi in een keer goed met de stokjes in mijn mond te krijgen. Zelf dacht ik dat het best redelijk ging, maar blijkbaar niet echt, want de eigenaar kwam naar me toe met kinderstokjes. Dat zijn twee van die houtjes die je in elkaar klikt, dus waardoor je zelf helemaal niks meer hoeft te doen. Heel grappig, maar wel een beetje genant. Die zondag hadden we weer een lunch incident. We hadden pizza voor lunch en Liza wilde een beetje peper over haar pizza doen. Op dat moment schiet de dop eraf en valt de hele pepermolen inhoud over haar pizza. Waardoor er echt een bergje peper op haar pizza lag. Hiervan staan dus ook de foto’s op mijn facebook.

Na het weekendje weg naar St Lucia zijn we erg druk geweest met alle plant en bodem samples en hebben we lange dagen gemaakt om zo veel mogelijk af te krijgen voordat Liza zou vertrekken.
Afgelopen maandag terwijl ik bezig was met de bodem samples, vroeg iemand opeens of ik zin had om te vliegen. Natuurlijk zei ik ja en helemaal overweldigd zat ik een half uur later met mijn tas en, na allerlei verhalen gehoord te hebben, kotszakjes in de auto op weg naar het vliegtuigje. Dit park heeft een klein vliegtuigje waarmee ze over het park vliegen voor vanalles en nog wat. Het monitoren van dieren, lokaliseren van kadavers etc. Dus ik mocht die dag foto’s maken van zwarte neushoorns en al het andere wat opmerkelijk was. Het was echt geweldig. Het vliegtuigje zelf was heel klein, maar het is geweldig om het park van bovenaf te zien. Ik ben echt heel blij dat ik de kans had om dat mee te maken. En waar ik ook heel blij mee was, was dat ik geen van de kotszakjes nodig had.

Liza is afgelopen donderdag vertrokken en vanaf nu zet ik voor de komende drie weken het project voort. Wat voor mij heel spannend en leuk is, maar aan de andere kant vind ik het ook wel jammer. In de tijd dat Liza en ik samen aan het project werkten hebben we veel tijd samen doorgebracht en vriendinnen geworden. Natuurlijk is het nooit leuk om een vriendin weer gedag te zeggen. Maar we hebben afgesproken om elkaar een keer op te zoeken en contact te houden, dus het moet wel goed komen.

Ik weet nog dat ik aan mensen vertelden dat de verhalen niet te lang moeten worden, aangezien anders mensen halverwege stoppen met lezen. Zoals jullie nu wel merken is dat niet gelukt. En zelfs na dit hele verhaal is er nog zo veel meer te vertellen. Maar dat komt een andere keer wel weer.